Zanimljiva istorija Srbije – Bio jednom srpski lav

Hvala bogu što nismo živeli u vreme kada je (područje na kome je današnja) Srbija imala krajnje neprijateljsku klimu. Zamislite u našoj pitomoj Srbiji večiti led na svim planinama i brdima. Bilo je to pre 40000 godina. Klima nepodnošljiva a granica večnog leda spuštala se i do 1500 metara nadmorske visine. Na zemlji stepe i retke šume borova, smreke i breze, a doline velikih reka šibaju vetrovi koji nose sitan pesak koji  stvara les po ravnicama. Grozno mesto za život.

Istorija i arheologija navodi da su zbog tih jakih vetrova prvi stanovnici Srbije izbegavali puste, otvorene predele i za svoja staništa birali pećine na obroncima nižih brda: Timočki basen, zapadne padine Svrljiških planina, severni obronci Maljena, ogranci Crnog vrha i Venčaca.

Ti naši daleki, daleki preci živeli su u zajednicama koje su se sastojale od najviše petnaestak članova, od jedne do tri biološke porodice. Unuci, roditelji, baba, deda. Živeli su jednostavnim životom, loveći i sakupljajući plodove. Sigurno su se radovali ulovu jer je to u to vreme, bio pravi podvig.

Pre svega zato što su u to vreme na području današnje Srbije živeli prilično krupni biljojedi: džinovski jelen, divlji konj i goveče. Trebalo je snagom, umom i lukavstvom  uloviti te ogromne životinje. Ili sledi dijeta, na bobicama, korenju i biljakama koje se tek istražuju i sigurno da ima i pokvarenih stomaka pa i smrtnih slučajeva.

Nisu imali naravno puške i snajpere i satelitsko navođenje, nego su ih lovili krajnje jednostavnim oruđem: trouglastim šiljcima i lovačkim kopljima, pravljenih od kremena i majstorski obrađenim. Kada su pojeli pečenje i sirovo meso, ostavljai su kosti za koje su brzo shvatili da mogu biti veoma korisne. Počeli su da izrađuju alatke od kosti.

Ali, naše daleke rođake će tek čekati lovački izazovi kada se, „nešto“ kasnije, kako navodi naša zvanična istorija pre oko 25000 godina, budu pojavili mamuti, runasti nosorozi, pećinski lavovi, pećinske hijene.

Nove životinjske vrste nisu mogle da se love na stari način, tradicionalnim individualnim lovom na jednom području. Valjalo je pratiti  nosoroga na daljinu, ne pojedinačno nego grupno, hajkački, što je podrazumevalo i česta logorovanja. Severna Bačka i Banat, okolina Subotice, Vršca i Vatina su mesta gde su arheolozi otkrivali ostatke logora, na osnovu čega se rekonstruiše ova daleka srpska istorija.
N. Đorđević
D. Dimitrovska