In Memoriam: Patrijarh srpski Irinej
Poglavar Srpske pravoslavne crkve Irinej preminuo je 20. novembra u 91. godini u Vojnoj kovid bolnici “Karaburma” u Beogradu, od posledica korona virusa. Patrijarh Irinej ostaće upamćen po tome što je uspeo da očuva jedinstvo Crkve u najgorim momentima za SPC u poslednja dva veka, kao i po odluci koju je doneo Sabor SPC da se Kosovo i Metohija nikada ne prizna kao teritorija nezavisna od Srbije.
Patrijarh Irinej, čije je svetovno ime Miroslav Gavrilović, pre izbora za patrijarha Srpske pravoslavne crkve, proveo je pune 34 godine na čelu niške eparhije. Rođen je na Veliku Gospojinu 1930. godine u selu Vidovo kod Čačka. U rodnom selu završio je osnovnu školu, a potom gimnaziju u Čačku. Niko u njegovoj porodici nije bio sveštenik, ali se on ipak odlučio da svoj život posveti Bogu, a blizina Ovčarsko-kablarske klisure, za koju važi da je srpska Sveta gora zbog mnoštva manastira, pomogla mu je da se opredeli za crkvene studije.
Po završetku gimnazije upisao je i završio Bogosloviju u Prizrenu, a potom i Bogoslovski fakultet u Beogradu. Po završenom fakultetu odlazi u vojsku a po povratku biva postavljen za suplenta (profesora) Prizrenske bogoslovije. Pre stupanja na dužnost profesora oktobra meseca 1959. godine u manastiru Rakovica, od strane Njegove Svetosti Patrijarha srpskog Germana, prima monaški čin, dobivši monaško ime Irinej. Istoga meseca na dan svete Petke, 27. oktobra 1959. godine, u crkvi Ružici na Kalemegdanu biva rukopoložen u čin jeromonaha.
Kao dugogodišnji profesor, a potom i rektor Prizrenske bogoslovije, vladika Irinej je živeo i na Kosovu i Metohiji, pa kao i njegov prethodnik Pavle, bio je odlični poznavalac situacije u južnoj srpskoj pokrajini. Dok je službovao u Prizrenskoj bogosloviji, postdiplomske studije je završio u Atini. Upravnik Monaške škole u manastiru Ostrog postao je 1969. godine. Odatle ponovo odlazi u Prizren i postaje rektor Prizrenske bogoslovije. Rukopoložen je za vikarnog episkopa sa titulom episkopa moravičkog 1974. godine. Godinu dana kasnije, 1975. godine postaje episkop niški. Na arhijerejskom saboru Srpske pravoslavne crkve 22. januara 2010. godine izabran je za Arhiepiskopa pećkog, Mitropolita beogradsko-karlovačkog i Patrijarha srpskog.
Patrijarh Irinej, ostati upamćen po blagoj naravi i „jakoj“ reči, veran i crkvi državi. Bio je maksimalno predan Srbiji i srpskom narodu, gde god on živeo i imao je dobre odnose sa nekadašnjom i aktuelnom vlašću. Borio se da zaustvi raskol u SPC, pozivao na jedinstvo i zajedništvo i pokazao da Crkva i država mogu da imaju dobre odnose. Kada je ustoličen na mesto patrijarha rekao je da je pred Crkvom najvažniji zadatak da se spasi „sveto Kosovo“ i da Crkva u tome treba da pomogne državi, ne žaleći pritom truda, a, kako je kazao, ako treba i žrtava. Bio je duboko zahvalan državnom vrhu Srbije koji, kako je govorio, Srbiji otvara put prema svetu, što se u velikoj meri i postiglo: „Srbija polako staje na svoje noge i nadamo se da ćemo uz Božju pomoć povratiti mesto i ulogu koji joj pripadaju“, rekao je Irinej početkom ove godine.
Bio je blizak sa patrijarhom Pavlom. Kao episkop obavljao mnoge odgovorne zadatke u SPC poput prevazilaženja crkvenog raskola u SAD, zbog čega je čak 22 puta odlazio u Ameriku.
